کد مطلب:28387 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:128
پس حكومت خود را با ریختن خونی به حرام، نیرومند مكن كه خون به حرام ریختن، قدرت را به ناتوانی و سستی كشانَد، بلكه دولت را از صاحب آن، به دیگری مُنتقل سازد، و در كشتن به ناحق، هیچ عذری نزد خداوند و من برایت نباشد؛ چرا كه در آن، قصاص باشد؛ و اگر دچار خطا گشتی و تازیانه یا شمشیر یا دستت، در كیفر، زیاده روی كرد یا به مشت زدن و یا بیشتر از آن، [ناخواسته ]مرتكب قتلی شدی، گردنكشی و غرور قدرت نباید تو را وا دارد كه خود را برتر دانی و خون بهای كشته شده را به خانواده اش نرسانی.[1]. 1881. امام علی علیه السلام: مانده [ كسانی كه] به شمشیر [ رفته اند]، پایدارتر و پرشمارتر است.[2].
1880. امام علی علیه السلام - در عهدنامه اش به مالك اشتر -: بپرهیز از خون ها و ریختن آنها به ناروا؛ چرا كه چیزی مانند ریختن خون به ناحق، كیفر را نزدیك نسازد و گناه را بزرگ نگردانَد و نعمت را نبَرد و رشته عمر را پاره نسازد، و خداوندِ سبحان، در روز رستاخیز، آغاز كننده داوری بین بندگان در خون هایی است كه از یكدیگر ریخته اند.